Модарон ва хоҳарони азиз! Устодону донишҷӯёни гиромӣ!
Бо истифода аз фурсати муносиб Шуморо ба ифтихори яке аз ҷашнҳои зебову фараҳбахш — Рӯзи Модар самимона табрик намуда, бароятон саломатӣ, рӯзгори ободу осуда, тамоми хушиҳои зиндагӣ ва дар кору фаъолиятатон барору комёбиҳо таманно менамоям.
Саҳми созандаи модарон ва хоҳарони азиз аз ҷониби Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамеша ба таври хосса таъкид мегардад. Аз ҷумла, дар Паёми навбатии худ махсус чунин зикр намуданд: “Дар фарҳангу тамаддуни мо – тоҷикон иззату эҳтироми зан – модар ҳамеша ҷойгоҳи хос дорад. Вале бояд гуфт, ки мақому манзалати занону бонувон ва нақши онҳо дар эъмори давлати муосир ва рушди ҷомеа маҳз дар замони соҳибистиқлолӣ воқеан боло рафтааст…. Бовар дорам, ки бонувону занон ва модарону духтарони азизи мо дар амалисозии талаботу муқаррароти қонунҳои миллӣ, пешгирӣ кардани бегонапарастӣ, аз ҷумла сару либос ва ойинҳои барои мардуми мо бегона, ба камол расонидани наслҳои солим, таҳкими сулҳу субот дар ҷомеа, пешрафти давлат ва ободии Ватан минбаъд низ саҳми арзишманди худро мегузоранд.
Модар офарандаи ҳаёт, пайвандгари наслҳо, сарчашмаи меҳру муҳаббат ва нерубахши рӯҳу ҷон мебошад. Мардуми тоҷик ва умуман, аҳли башар ба ин тимсоли беҳамтову ҷовидона арҷ мегузоранд, бузургии ӯро ситоиш менамоянд ва дар наздаш ҳамеша сари таъзим фуруд меоранд.
Имрӯз бонувони донишкада ҳамчун профессор, омӯзгори варзида ва ҳунарманди соҳибмактаб дар омода намудани мутахассисони соҳаи фарҳангу санъат саҳми муассирро доро буда, дар рушди ин соҳаи муҳим дар радифи мардон мақоми хос доранд.
Воқеан, дар сатҳи давлатӣ ҷашн гирифтани Рӯзи Модар нишонаи эътибору эҳтироми зиёди давлат ва Ҳукумати кишвар нисбат ба модарону занон ва гувоҳи равшани дар даврони соҳибистиқлолии кишвар ба мақому манзалати баланд соҳиб гаштани онҳо мебошад.
Ҳамеша тандурусту саодатманд ва хушиқболу фархундаҳол бошед, модарону хоҳарони азиз!
